dom artystyczny DIY handmade

Upcyklingowy patchwork totalnie mną zakręcił. Skarby tkaninowe jakie posiadam to naprawdę hektary cudnych patchworków, które możecie mieć w domach, nosić na sobie, mieć przy sobie i w ogóle stworzyć prześwietny styl wyróżniający was z tłumu.

To koniecznie musi się stać. Te resztki tkanin wręcz wołają o przetworzenie ich, zrobienie z nich czegoś nowego, nietuzinkowego, wyjątkowego.

Ale jest i druga strona medalu - taki patchwork jest naprawdę trudny do uszycia. Dlaczego?

Dobierając tkaniny na narzutę patchworkową kupuję tkaniny w metrażu. Ich średnia szerokość to 150 cm, kupowane są też na tzw. tłuste ćwiartki czyli jakby połowy połówek metra bieżącego tkaniny, kupuje się także  na połówki metra w zależności od tego jak sklep ustawi sobie sposób odmierzania i sprzedaży tkaniny, widziałam też w niektórych sklepach możliwość kupna tkaniny co 10 cm, co daje całkiem fajną rzecz gdy np. potrzeba nam 170 cm tkaniny, nie ma konieczności zakupu pełnych metrów.

Patchwork upcyklingowy to już insza inszość. Mam jakieś resztki tkanin, bliżej nieokreślone skrawki skrawków, "niewymiary" jak mówię na kawałeczki o nieregularnych formach. A wiadomka - wyrzucać szkoda, bo jak każda szanująca się paczłorkarka zbieram każdy milimetr tkanin.

Można uszyć tzw crazy patchwork z tych niewymiarów, które i tak jakoś trzeba wygładzić i przyciąć. Można jechać spontanem i uszyć coś co będzie wyglądało fajnie, albo.... nie będzie wyglądało w ogóle.

nie spodobało mi się takie pikowanie

Pół bidy jak się sobie szyje taki niewzględny patchwork, ale jak chcesz to sprzedać.... och nie zawsze jest to takie happy. Ponoć każda potwora znajdzie swojego amatora, ale.... nie zawsze jest to takie oczywiste.

Moim pragnieniem jeśli chodzi o szycie patchworków było to, aby po prostu były ładne. Nie zawsze mi się to udawało, czasem proces szycia tak mnie pochłonął, że estetyka (w sensie doboru form i kolorów) była taka sobie. Nie no dobra.... zawsze można taki patchwork podarować nielubianej cioci albo wykorzystać jako legowisko dla kota czy psa.

O trudności swojego projektu patchworkowego miałam okazję przekonać się nie tak dawno, szyjąc misternie wykrojone kawałeczki.

Zaprojektowałam kurtkę patchworkową, która tak w ogóle to ma być WOW!!!! Sam dobór tkanin był megasmakowity, a dla dodania sobie trudności dołożyłam doń len...... Kolorystyka boska, wbijająca się w oczy i wręcz łaskocząca tył czachy, w zachwycie (tak tak, ja też lubię się jarać moimi patchworkami ha ha ha). 

Noj????????? 

Poległam przy pikowaniu :(:( bo wcale pikowanie lnu nie jest takie hopsiup, a co gorsza gdy ten len łączony jest z tkaniną bawełnianą to tego hopsiupa jeszcze więcej..... różna ciągliwość tkanin uaktywnia rozmaite chochliki. W efekcie zrezygnowałam z pikowania w linie równoległe na rzecz pikowania wzdłuż szwów i po przekątnej kwadratów.

Produkt Premium, więc musi być idealnie. Do tego ważny jest rozkład figur, bo to kurtka - forma trójwymiarowa - więc opracowanie formy, ułożenie kwadratów i dopasowanie ich do kształtu tejże formy nie jest bułką z masłem. 

Także nie powiem, od kilku dni mam zagwozdkę.... CDN....

Narzuta patchworkowa z niemowlęcych bodziaków to kolejne wyzwanie z jakim się zmierzyłam. Wprawdzie to nie pierwszyzna dla mnie, ale za każdym razem czuję ten dreszczyk emocji. Zresztą przy każdym patchworku czuje ten dreszczyk, każdy tworzony patchwork to misja, wyzwanie, ale też lekka niepewność a czasem zaskoczenie, bo cały ten proces twórczy wymaga mnóstwa energii i zaangażowania.

Upcyklingowa narzuta patchworkowa

Czasem jest tak, że kawałki układają się same, a czasem muszę ostro się nagłówkować jak sprostać oczekiwaniom (również moim). Nie ukrywam, że zdarzały mi się patchworki, które mnie samej się nie podobały. I nie były to przypadkowo złożone tkaniny.

Bardzo kolorowy patchwork z niemowlęcych bodziaków

Tak więc do boju, dzielna ja! Z niemowlęcymi bodziakami to jest tak, że są małe, ciągliwe, często z jakimiś plamami po soczkach czy smarowidłach, są sprane. Wyłuszczenie z tych niezbyt zgrabnych szmatek jest nie lada wyzwaniem. Ale narzutka patchworkowa jest niewątpliwie świetną pamiątką. 

Aby taki patchwork był spoisty łączę kawałki pozyskane z body i kaftaników z tkaninami bawełnianymi. Dzięki temu całość jest stabilna i w miarę łatwo poddaje się pikowaniu.

Nie ukrywam, że łączenie różnych rodzajów tkanin nie zawsze jest łatwą sztuką

A jak zacząć? No cóż najlepiej określić wielkość samej narzuty i na tej podstawie wymierzyć wielkość elementów. W tym przypadku narzuta miała mieć wielkość 140x180 cm, więc TOP zrobiłam z kwadratów 15x15 cm. 10 sztuk na szerokości 14 sztuk na długości. W zasadzie na szerokość powinnam dać 11 kwadratów, bo trzeba wziąć poprawkę na skurczenie się całości po pikowaniu.

Taka słodka kupka

Przy wycinaniu warto wykorzystać różne motywy z ubranek

Ale bodziaków też nie było zbyt wiele, rękawki, nogawki i falbanki odpadły, można oczywiście uszyć taki patchwork z mniejszych elementów, jeśli szyjecie sami. Niemniej istotną sprawą był też budżet mojej klientki.

Jestem zadowolona z efektu końcowego

Całość podszyłam tkaniną bawełnianą w drobne kwiatki, środek to lekkie wypełnienie poliestrowe, które jest łatwe w praniu, nie kurczy się i sprawia, że kołderka jest ciepła i przyjemna w użytkowaniu. Lamówkę zrobiłam z czarnej bawełnianej tkaniny w delikatne kwiatki tzw. łączkę.

Pikowanie fantazyjne ciągliwych tkanin naprawdę nie należy do najłatwiejszych ;-)

Finalnie narzuta ma 190 cm na 140 cm i myślę, że wyszła naprawdę słodka.

Kot okoliczny. Wychodzący, znaleziony jako wyrostek żerujący na śmietniku pewnego blokowiska. Drący japę jakby chciał zawołać akurat moją córkę, żeby zafundowała mu nowy dom. No i tak się stało. 

Mamoooooo, ale tu jest taki mały kotek, tak głośno płacze, weźmy go, będę się nim opiekowała, karmiła (ta akurat) 

Ale kot trafił do naszego domu, szybko zaanektował okolicę, stracił męskość co by nie produkować kocich bachorów, stał się kotem okolicznym (w sensie penetrowania okolicy) raczej nie jest domowy, woli naturę, choć gdy idzie zima chętnie lokuje dupkę w zaciszu domowym głośno domagając się otwarcia drzwi do domu ok  1-2 w nocy by ok 4-5 drzeć japę w celu wyjścia.

Stwierdziłam, że człowiek czyli ja to głupi jest. Wyrósł z nocnego wstawania do bombelków to sobie zafundował nocne wstawanie do kota, bo przecież młodzież w tym główna właścicielka nie słyszy tego darcia.

Nie zacytuję słów jakie czasem wypowiadam wygrzebując się z nocnych snów gdy Zgredek upierdliwie miauczy bo koniecznie natychmiast musi wyjść. Na nic próby brania go na przetrzymanie. Drze się zacięcie, nieugięcie i po kociemu pokazuje do czego człowiek służy. Jak oglądacie filmiki Kota Simona, to ten koci terror wygląda dokładnie tak samo,

Zbawieniem jest okres letni gdy okna i drzwi otwarte na oścież zezwalają na wejście/wyjście bez angażowania mojej skromnej osoby. 

Bez klasycznego: wchodzisz czy wychodzisz? TAK!

Ale Zgredek ma absolutnie wszystkie kocie cechy jakie uwielbiam, milasty, nienaręczny, nienakolanny, dający się głaskać tyle ile on chce, przybijający piątkę, głośno mruczący i gdy już ma dość mocno zagryzający zęby na ludzkim nadgarstku oraz ostro eksplorujący tenże nadgarstek swoimi mega ostrymi pazurami, gdy ludzka atencja zaczyna być nazbyt upierdliwa. Kot to łowny, czujny, wyczekujący przed bramą gdy podjeżdżam autem, chętnie zabierający się na przejażdżki od bramy pod dom, by potem czmychnąć w swój koci tajemniczy i dość samotny świat.

Uwielbia pozować do zdjęć, spać w pracowni, trochę przeszkadzać i trochę nieprzeszkadzać. 

Sami zobaczcie zresztą jaki jest cudowny,

Szyjąc dziś patchwork nie mogłam się oprzeć by nie pstryknąć mu kilku fotek. Tak pięknie pozował :)

Mam jeszcze koteczkę Kruszynkę, przesłodką pingwinkę, ale ona jest zupełnym przeciwieństwiem Zgreda. W dodatku koty się bardzo nie lubią i choć Zgred jest już u nas 4 lata, a Kru 10 to nie widać choćby cienia chęci przełamania tego impasu.

Jednym słowem koci świat.

Trzeba naprawdę mieć szaleństwo w głowie, żeby dziś stać przy garach. Konkretnie patelni, bo wpadł mi pod oczy przepis na placki Santorini. Bardzo ciekawe w smaku, wegańskie i dość szybkie w przygotowaniu co wiadomo dla mnie ma ogromne znaczenie. 

Pewnym mankamentem jest to, że są smażone na oleju. Muszę obczaić czy aby nie da się ich upiec w Air Fryer, bo na przykład kotlety mielone pieczone czy to w piekarniku czy frajerze są naprawdę świetne.

Ale do rzeczy.  Z pomidorów, cebuli, sera feta, mąki i ziół wychodzą naprawdę super ciekawe placuszki. 

sposób krojenia fety, polecam

Do przygotowania ich użyłam:

ok. 1/2 kg pomidorów w tym koktajlowych, którym groziło zejście

pół kostki sera feta

1 cebuli czosnkowej, ale możecie użyć czerwonej lub białej

pół łyżeczki sody oczyszczonej

szklanki mąki typu "zero", ale gdy pomidory puściły sok dodałam jeszcze ok. 2-3 łyżek stołowych i to poprawiło konstystencję całości

ziół z ogrodu: oregano, tymianku i bazylii 

sporej dawki mielonego pieprzu, soli nie daję ponieważ feta jest słona, jeśli użyjecie "fety fety", to można trochę dosolić.

Kroję fetę, a raczej opakowanie fety na pół, te połówki potem można w bardzo prosty sposób pokroić w drobne kawałki u wyjąć z opakowania. Odkąd odkryłam ten patent nie morduję się z paczką fety, którą wcześniej rozcinałam tak jak podano na opakowaniu liniami przerywanymi. To wydłubywanie zawsze doprowadzało mnie do szału.

Kroję pomidory i cebulę w kosteczkę, siekam zioła, dodaję mąkę i sodę, mieszam widelcem i viola! Ciasto gotowe.

użyłam mąki do pieczenia pizzy

Na patelni rozgrzewam olej, nakładam łyżką placuszki i smażę z obu stron do zrumienienia.  Wykładam na papierowy ręcznik, aby odsączyć nadmiar tłuszczu.

Dla większej chrupkości podpiekłam je ok 10 min w piekarniku z termoobiegiem.

Podałam z sosem czosnkowym i portugalskim czerwonym, półwytrawnym winem.

Ufffffff jakie to szczęście, że mam okna na wszystkie strony świata, dzięki czemu nie padłam przy gorącej patelni. Dzisiejsza, szalona temperatura na pewno nie zachęci Was do przygotowania tych placków, ale spróbujcie. Polecam. Są naprawdę świetne.

Trzymajcie się jakoś w te upały, niezadługo będziemy tęsknić za latem ;-)

Papa 🩷🩷🩷

Tego lata szaleją patchworki. Szmatki, łatki, skrawki komponują się w przeróżne rzeczy, nie tylko w narzuty. Powstały już nerki patchworkowe z pozostałości poprodukcyjnych, pojawił się lniany patchwork szyty techniką bojagi, który zainspirował mnie do stworzenia kilku rzeczy, które mam nadzieję niebawem zaprezentować.

Cały ten styl, który nazwałam patchworkowym to taka zbieranina różnych tkanin, resztek, koralików, pasków, frędzli . To wszystko zbieram w jedną całość, aby maksymalnie wykorzystać posiadane zasoby.  

Jesienna, ciepła i ogrzewająca kolorystyka będzie dobrym wyzwaniem do oswojenia się z kolejną porą roku.

Tymczasem pozdrawiam Was ciepło.

Fenomen nerki od dawna pozostaje nieodkryty, ale po cóż go odkrywać skoro i tak wiadomo, że ta czasem niepozorna torebunia, saszetunia, ni to kosmetyczunia, ni trochę większy portfel, taki piterek, kabza czy pulares - jakkolwiek zwać, jest NAJWYGODNIEJSZYM akcesorium, które do tej pory poznałam. Nie dość, że uwalnia nasze ręce i głowy od kłopotliwego ogarniania utensyliów to jeszcze stanowi całkiem dizajnerski dodatek do naszej garderoby.

Ta nerka owa bowiem przewieszona w pasie czy przez ramię, zintegrowana niemalże zespolona w każdej sekundzie z naszym jestestwem daje komfort poruszania się z całym bagażem potrzebnym do funkcjonowania, a do tego może być niebanalną ozdobą, unikatowym akcesorium przyodziewku, armaturą dopełniającą nasz niezwykły wizerunek oraz także instalacją artystyczną. Sami zobaczcie co może zwykła z pozoru nerka.

Dlaczego akurat JA i NERKA?

Zebrało mi się tysiąc tysięcy kawałków, resztek, ścinków poprodukcyjnych, których rzecz jasna mnie - paczłorkarce i quilterce nie wolno wyrzucać. Ta podświadoma wręcz maniera odkładania nawet najmniejszych ścinków zaowocowała całkiem pokaźnym zbiorem materii do wykorzystania i przerobienia. 

Owo bogactwa natury skłoniło mnie do stworzenia rzeczy potrzebnych z niepotrzebnych tkanin czyli patchworku. Ale tym razem trochę inaczej. Zresztą na tapet poszły wszystkie kawałki tkanin, więc niebawem zobaczycie jeszcze więcej projektów.

Och.... ileż to było dumania, rysowania, kombinowania, układania i innych czynów, które w efekcie zaprowadziły mnie do zaprojektowania i szycia patchworkowych nerek. Pragnęłam bowiem NERKI IDEALNEJ nie za dużej, nie za małej, formą pasującą do patchworkowych wariacji (słabo wyglądają nerki z zaszewkami) z konkretnym suwakiem, wewnętrzną kieszonką lub dwiema oraz niebanalnym paskiem.

No oto są:

NERKA HAPPENERKA  - w trzech wariantach, DOSTĘPNE TYLKO W POJEDYNCZYCH EGZEMPLARZACH

link do zakupu

link do zakupu

link do zakupu

NERKA ROCKERKA również w trzech sztukach i także w pojedynczych egzemplarzach 

link do produktu

link do zakupu

link do zakupu

No nie powiem.... zakręciły mnie te patchworkowe wariacje. Wymyślanie, układanie, docinanie, dopieszczanie. A im głębiej daję nura w ten kawałkowy zamęt tym więcej mam pomysłów na wykorzystanie skarbów tkaninowych.

Tymczasem ściskam Was 💕💕💕