Patchworkowe shopperki, bardzo wiosenne, kolorowe to nowość w mojej pracowni. Postanowiłam wykorzystać kolejne resztki tkanin, pozostałych po wcześniejszych projektach patchworkowych. Tych resztek, końcówek i ścinków mam naprawdę spore ilości. I są to tkaniny wysokiej jakości, quilterskie, światowych marek np. Art Gallery Fabrics, Robert Kaufmann czy innych. (jak klikniecie w linki, możecie zerknąć jak wyglądają te światowe piękności. 

U mnie co prawda resztki, ale jak Wiecie z resztek można cuda uczynić, co niniejszym prezentuję.

Lubię kolorowe torby, dodatki, ciuchy. Lato sprzyja kolorom i w ogóle chyba trendy w modzie też dążą do  zwiększenia dawki koloru w garderobie. I ja chciałabym te swoje 3-5 groszy dorzucić w temacie. Użyłam podszewek w kratę do każdej torby w innym kolorze, każda też ma wewnętrzną kieszonkę zapinaną na suwak i dość długie uszy. Tak więc i do pracy, i na zakupy, i na randkę, a na plażę też będzie idealna.

Tak więc torby na start, na razie trzy sztuki, która jest najlepsza dla Ciebie? 

patchworkowa shopperka niebieska dostępna TUTAJ

patchworkowa shopperka różowa dostępna TUTAJ

granatowa duża shopperka patchworkowa dostępna TUTAJ

To co? Która najbardziej wpadła Wam w oko? A może poszukujecie jeszcze innych kolorów? Napiszcie w komentarzach, a ja tymczasem udam się do ogrodu w celu zniszczenia wyłażącego rdestowca.

Dzisiaj opowiem Wam historię o niezwykłym zamówieniu. Zamówieniu pełnym emocji, serca, pamięci i wszystkiego tego, co pozostało po bliskiej osobie mojej Klientki. Oto bowiem szyję z rzeczy, które noszą ząb czasu  zatrzymując najczulsze wspomnienia.

Z tkanin, które otrzymałam, z ubrań, rzeczy i ścinków tkanin uszyłam dwa bieżniki na stół, jeden w konwencji bardzo amerykańskiej, bożonarodzeniowy, świąteczny z tkanin, które idealnie wpisały się w ten klimat. Jestem pewna, że na kolejne święta bieżnik ów stanie się niezwykłą dekoracją i niezwykłym wspomnieniem.

Aksamity, welury oraz tkaniny z ubrań i ścinki plus czerwony obrus w gałązki miłorzębu. Boże Narodzenie z tym bieżnikiem będzie piękne.

Tu poleciałam amerykańska klasyką bożonarodzeniową, ale te tkaniny aż się prosiły o taki projekt

Drugi to bieżnik wykonany ze starych, lnianych, ręcznie haftowanych poszewek na poduszki, tak starych, że w niektórych miejscach pojawiły się przetarcia, które wzmocniłam cerując ściegiem stebnowym. Bieżnik został ozdobiony starymi tasiemkami ozdobnymi i tasiemką koronkową. Spód bieżnika to tkanina obrusowa, żakardowa, która doskonale wzmocniła całość.

Ten cudowny haft bzów był bazą wyjściową do zaprojektowania bieżnika.

Ileż emocji niosło dotykanie tych haftów, tkanin, tasiemek i koronek..... dodatkowo zostawiłam ręcznie wyszyte dziurki. Ten haft, choć mocno zużyty jest niezwykły.

Cerowanie maszyną było nieodzowne, te przetarcia nie miały szans na przeżycie.

Trzecią rzeczą jest kosmetyczka uszyta z sukienki w zwierzęcy print oraz tkanin pozyskanych z innych ubrań, które wcześniej wykorzystałam do bieżnika bożonarodzeniowego (nawiasem mówiąc nigdy nie szyłam bieżnika bożonarodzeniowego, tym bardziej przed Wielkanocą, ale ta idea szycia okazjonalnych produktów bardzo mi się spodobała).

Kosmetyczka ze starych sukienek, spodni i ścinków tkanin

Kosmetyczka jest usztywniana, tkaniny użyte do niej są różnej grubości i różnej ciągliwości. Usztywnienie ustabilizowało kosmetyczkę. Dodatkowo doszyłam smycz z karabińczykiem.

Co może powstać, ze starej sukienki, spodni i ścinków tkanin?

Nie będę ukrywać, że metka z motylem nie mogła nie zostać wykorzystana, wszyłam do ją w środek kosmetyczki, podszewka to także część sukienki.

Co myślicie o takim wykorzystaniu ubrań i ścinków tkanin? Czy dla zachowania wspomnień warto takie rzeczy promować? Ja jestem oburącz na tak i bardzo, przebardzo ta idea podoba mi się, choć jako twórczyni tego typu dzieł stwierdzam, że są one znacznie trudniejsze do wykonania niż uszycie patchworku z nowych tkanin, które można dokupić lub dobrać dowolnie. 

Tu ideą było maksymalne wykorzystanie ubrań i ścinków, które otrzymałam od Klientki.

Powiem tak; megawyzwanie, megaemocnonujące i megatwórcze. I jak dla mnie to jest TO!

Zamysł był taki, duża torba na formaty A-4, laptopa, dokumenty, portfel, kosmetyczkę, telefon i pierdyliard innych rzeczy, które trzeba mieć pod ręką. Miała mieć krótsze uszy i długi, regulowany pasek, żeby można było przerzucić przez ramię gdy będzie musiała przenieść dodatkową zawartość. Miał być jeszcze czarny kot. Torba miała być patchworkowa, multikolorowa i artystyczna.

Międzyczas to taka dziwna forma bytu, kiedy to nie mam specjalnego planu co robić, albo tyle pomysłów, że nie potrafię określić priorytetów i w efekcie na nic się nie decyduję.

Ale, że szkoda mi czasu na nicnierobienie (hej, też sobie na to pozwalam) to staram się wykorzystywać maksymalnie power jaki mie dopada.

Tym razem padło na kosmetyczki w angielskie róże z maleńką falbaneczką - no kocham te falbanki.

kosmetyczki są dostępne w moim sklepie

I saszetki-portfeliki z resztek poprodukcyjnych, które dostałam z zaprzyjaźnionej pracowni.

saszetki także są dostępne w moim sklepie

Takie maluszki są niezwykle słodkie i funkcjonalne bo sama mam problem z drobinkami, kluczami, drobnymi kosmetykami typu pomadka. Można taką saszetunię włożyć do kieszeni kurtki czy płaszcza, do kieszeni torby czy plecaka. Z całą pewnością takie maleństwo w dodatku miłe w dotyku nie zagubi się tak szybko.

Poza tym są po prostu urocze. Mam słabość do takich pierdółek. No i jest jeszcze ważny aspekt, jest to prdodukt rękodzielniczy, rodzimy, wykonany w Polsce, a nie tania chińszczyzna, w dodatku produkowana nie wiadomo gdzie, nie wiadomo przez kogo i nie wiadomo z jakich składów tkanin.

Świadome wybory kupowanych przez nas rzeczy są dość istotne, choć jeszcze mało popularne, to jednak warto pisać o tym na każdym kroku. Kupując produkty wykonane przez rękodzielników nie tylko wspieracie ideę świadomych wyborów, ale także wspieracie nas, nasze małe manufaktury, pracownie, sklepiki i przyczyniacie się do rozwoju naszych małych marek.

Trend kupowania z drugiego obiegu to nic nowego, jak sięgniecie w czeluści tego bloga to pojawiło się tu wiele postów o przeróbkach, najczęściej mebli czy innych przedmiotów, kupowaniu na targach staroci i na aukcjach w necie. 

Nasz blogowy Pchli Targ to także świetne miejsce do nabywania z drugiej ręki, zajrzyjcie tam czasem.

Dla tych, którzy chcą poczytać o moich znaleziskach i pomysłach upcyklingowych podaję kilka linków do postów sprzed kilku, a nawet kilkunastu lat.

Detale i zdobycze - o zdobyczach na targu staroci, uwielbiałam wyszukiwać rozmaite skarby

Kredens  - o kredensie, który leżał w garażu znajomych i służył jako stolik panom budowlańcom, a potem stał się naczelnym kredensem w moim domu i tak od ponad 20 lat służy dzielnie.

Mały lifting o przemalowaniu starego stołu, który wcześniej był szary, jeszcze wcześniej czarny, a tak w ogóle to był na wysoki połysk. Kupiłam go w komisie meblowym bardzo dawno temu urządzając swoje pierwsze mieszkanie.

Znaleziska i zdobycze - o starych meblach kupionych z drugiej ręki, które przez wiele lat służyły w mojej pracowni, a także o kufrze po moim dziadku.

Sztućcowy obrazek - o tym jak zrobiłam ze starych sztućców po babci obrazek do kuchni. To jeden z pierwszych postów tego typu.

Stół - kupiłam stary stół, te nóżki to była miłość od pierwszego wejrzenia, stół przewędrował ze mną w różne miejsca, od ogrodu, do pracowni, a teraz mam go w domu i nadal jest w takim stanie jak go kupiłam.

Meblarskich przeróbek znajdziecie tu całe mnóstwo. Od wielu lat staram się nie kupować nowych mebli, kocham starocie i nie wyrzucam ich. Renowuje, odświeżam, a czasem zostawiam takimi jakie są, np. wspomniany stół. Uważam, że widoczny ząb czasu, to wartość dodana.

Ubrania i odzież to także doskonałe pole do twórczości. Oprócz klasycznych przeróbek skracania, zwężania, poszerzania czy naprawiania wprowadziłam Patchwork Upcyklingowy np. z dziecięcych czy niemowlęcych ubranek.

Upcyklingowy Patchwork z niemowlęcych body - tu możecie poczytać o moim projekcie wykorzystania ubranek niemowlęcych, ale także o innych projektach wykorzystujących już istniejące ubrania czy kawałki tkanin. 

Aktualnie na warsztacie w pracowni mam bardzo sentymentalny projekt patchworków, które szyję z ubrań po mamie mojej klientki. To naprawdę cudna podróż w czasie i zachowanie tego co dla nas wyjątkowo bliskie. Ja sama gdy biorę te gotowe ubrania i kawałki tkanin, serwetki, koronki w rękę czuję jakbym przeniosła się w czyjeś życie. Niesamowite doświadczenie pełne emocji. Bo patchwork to także emocje, nie tylko fragmenty tkanin.

Warto zajrzeć do szaf, szuflad, pawlaczy i przejrzeć to co tam się znajduje. Wiele z tych rzeczy można wykorzystać ponownie, przerabiając je, modyfikując czy używając elementów do stworzenia czegoś nowego. Kreatywność niech będzie z nami!!!!

Tymczasem idę zajrzeć w moje szuflady z ubraniami i tkaninami 😄

Hej, hej coraz więcej wiosny.

Do sklepu wjechały patchworkowe kosmetyczki. Niech zachęcą do wiosennych porządków w torebkach, głowach, garderobie i wszędzie tam, gdzie tej wiosny pragniemy jak tlenu.

Oprócz kosmetyczek patchworkowych dostępne są z motywem żyrafy/safari wykonane z tkanin, z drugiego obiegu. Sama takiej używam i bardzo ją lubię, ponieważ jest dość sztywna (w środku ma usztywniacz)  dzięki czemu jest bardzo wygodna w użytkowaniu.

Jako, że nastawiłam się ostatnio na małe formy ze względu na lekką kontuzję nadgarstka, a także chęć zbadania tematu mniejszych form dogłębniej. Zamiast hektarów patchwora będę pokazywać mniejsze produkcje.

Link do sklepu TUTAJ - zapraszam więc serdecznie, a wybór jest taki ⬇⬇⬇

kosmetyczka patchworkowa #8

kosmetyczka patchworkowa #7

kosmetyczka patchworkowa #6

kosmetyczka patchworkowa #4

kosmetyczka patchworkowa #4

kosmetyczka patchworkowa #9

kosmetyczka patchworkowa #2

kosmetyczka patchworkowa #1

W następnym poście planuję kolejne nowości. Chyba moje ADHD się uaktywniło.

No chyba nie tak nieważnych skoro gdzieś w naszej przestrzeni znalazły swoje miejsce. Pozostały w pamięci w tajemnicy, trochę nieobecne przed światem. Przywołując też dawne wspomnienia i osoby których już z nami nie ma. 

Zainspirowały mnie detale hafciarskie mojej Babci. Dawno temu zajmowała się ręcznym haftem i jako osoba blisko związana z kościołem katolickim haftowała chorągwie kościelne. Jestem nawet w posiadaniu takiego jednego niedokończonego elementu sakralnego, o którego celowości nie mam pojęcia, coś jak obrus, jakaś nakładka na .... no właśnie nie wiem (wikipedia podpowiedziała, że ten stół to mensa ołtarzowa), tak czy siak ten niedokończony twór jest bardzo misternie wykonany, złotymi nićmi, bardzo precyzyjnie i niezwykle dokładnie. Nie mam pojęcia kiedy został wykonany, dlaczego niedokończony i nie wiem gdzie go teraz mam.

Za to w ręce wpadły mi jakieś detale hafciarskie, złote tasiemki i haftowane wstążeczki. Pomyślałam, że fajnie byłoby to wykorzystać w swoich projektach, jak również inne hafciarskie cuda, które mam po Babci. 

Wpadła mi niedawno w lumpie taka koszulinka cekinowa, bluzeczka na ramiączkach, jakieś takie mikre ubranko, które swoimi złotymi i srebrnymi cekinami wprost wołało "weź mnie".

I ta bluzeczka, koszulinka, mikry przyodziewek mieniący się w świetle stał się punktem wyjścia dla kolekcji aplikacji na ciuszki także z drugiego obiegu, które trafiły pod moje skrzydła. 

Kurtka moro z aplikacją Lola. Kolekcja Upcyklingowa Dom Artystyczny

Co z tym drugim obiegiem powiecie, że tak dużo się o nim ostatnio mówi? Nic to nowego. Ja sama jestem z pokolenia, któremu przerabiano, doszywano, naszywano, cerowano i wówczas nie był to powód do radości, bo takie ubrania były raczej mało atrakcyjne i niestety trąciły jakimś niedostatkiem.

Niedostatek faktycznie wówczas miał miejsce, puste sklepy, albo produkty o wyjątkowej brzydocie gościły na sklepowych półkach. Zdarzało się, że na wystawach wisiały piękne ciuszki, a w sklepie szarzyzna, braki rozmiarowe i ogólnie słabizna. Nie było co kupić, albo kupowało się co było.

Krawcy mieli wtedy pełne ręce roboty, ale nie myślcie, że jak krawiec to już figura. Pamiętam zostałam zaprowadzona przez mojego ojca do krawca aby uszył mi spodnie i  nie chcielibyście  widzieć jaki model spodni uszył krawiec nastoletniej dziewczynie. Totalnie babciny albo raczej dziadkowy, koszmar. I to była moja druga i ostatnia wizyta u krawca (wcześniej krawcowa uszyła mi sukienkę do komunii, podobnie babciny model i podobne moje niezadowolenie).

Na szczęście moja mama umiała szyć i do tego miała całkiem niezły gust, dzięki temu ubrania, które mi szyła nie robiły mi siary.  Choć gdy ja już zaczęłam szyć, niespecjalnie budziłam jej zachwyt moimi pomysłami, jednak z czasem zaakceptowała dziwaczne rzeczy swojej córki 😂😂 

babcine tasiemki, wstążeczki, aplikacje i koci ogon (Zgredka)

Cieszy mnie ogromnie ten trend przerabiania odzieży, tkanin, rzeczy, szukania takich pomysłów, aby wykorzystać to co już zostało wyprodukowane. Że nie ma sensu wyrzucać, bo nie tylko o wyrzucanie chodzi, ale też chodzi o niezaśmiecanie planety rzeczami wyprodukowanymi w nadmiarze.

Moje pierwsza refleksja nad produkcją śmieci pojawiła się gdy pod koniec lat 90 przeprowadziłam się z wieżowca do kamienicy. W wieżowcu był zsyp na śmieci, w którym lądowało wszystko co się do tego zsypu zmieściło. Nie widać było ile tych śmieci się wyrzuca, bo nie wywalało się worów z odpadkami, a po prostu wysypało z kosza na śmieci. Gdy zmieniłam styl gromadzenia i eksploracji odpadów dotarło do mnie ileż tego badziewia produkuję. Nie było trendu na segregację, choć nielicznie pojawiały się jakieś kontenery, puszki na puszki czy szkło. Dziś ten problem jest bardzo istotny z punktu widzenia kolejnych pokoleń, którym przyjdzie żyć w tym śmietniku.

Dlatego bardzo mnie cieszy fakt, że to właśnie stosunkowo młodzi ludzie zaczynają dostrzegać drugie życie rzeczy nieważnych.

💓💓