dom artystyczny blog wnętrzarsko-ogrodniczy

Upcykling to nie nowa moda, a kreatywny i ekologiczny proces przeobrażania starych rzeczy w nowe, niejednokrotnie o wyższej wartości niż oryginał.

W przeciwieństwie do recyklingu skupiającym się na rozkładzie materii w wyniku którego powstają nowe produkty, upcykling nadaje drugie życie rzeczom.

I gdzie jak gdzie, ale na naszych blogach od lat upcykling króluje w postaci drugiego życia skrzynek, tacek, pudełek, doniczek, szafek, stolików, ramek i wielu, wielu innych przedmiotów. Czyli  EKO w świadomości wielu z nas narodziło się zanim jeszcze pojawił się trend eko, zero waste, mody cyrkularnej.

Zresztą moje patchworki, gdy siegnąć w czeluść bloga również zaczęły się od resztek wygrzebanych z szafy. Jako totalny chomik uwielbiam zbierać szmatki. Te skrawki nadały początek idei patchworkowej, której jestem wierna od lat i po nieco cichszym okresie mam ogromną potrzebę reaktywowania moich łatek.

Dziś chciałam napisać o upcyklingowej modzie - temat drążę od jakiegoś czasu, bowiem stał się nowym nurtem w rozwoju mojej marki. Świat już dawno sięgnął po upcyklingowe ciuchy. Branża odzieżowa jest najbardziej kontrowersyjną i najmniej ekologiczną dziedziną działalności człowieka.

Tony ubrań produkowanych w koszmarnych warunkach często z materiałów o fatalnym składzie oraz niskiej jakości, powstających w trybie fast fashion zalewają świat (również dotyczy polskich marek szyjących zarówno w Polsce jak i w krajach dalekowschodnich). Taka niszczycielska produkcja generuje miliony ton odpadów rocznie.

Marki produkujące odzież w duchu slow fast czy zero waste zyskują coraz większe uznanie konsumentów, na świecie trend mody upcyklingowej mocno rozwinął się w czasach pandemii gdy zdobywanie nowych materiałów było znacznie ograniczone. 

Upcycling w modzie to nie tylko przerabianie odpadów ale także nadmiarów produkcyjnych. Cechą charakterystyczną odzieży upcyklingowej jest jej unikatowość. Nie ma dwóch takich samych sukienek, spodni czy kurtek. Nawet jeśli jest jakiś wspólny mianownik kolekcji to ręczne wykonanie sprawia, że każda wyprodukowana rzecz jest absolutnie wyjątkowa i może stanowić całkiem sporą wartość kolekcjonerską.

Świetne nie? Dla takich indywidualistów jak ja jest to idealna opcja łącząca w sobie megaoszczędności z unikatowością. A także próbą zrobienia czegoś naprawdę wyjątkowego. Czuję, że odnajduję się w tym. Biorąc pod uwagę ilość tkanin jakie zostały mi po rozmaitych projektach mam takie pole do popisu że hoh.

A jeśli chcecie obejrzeć pomysły projektantów upcyklingowyh, to zajrzyjcie na te megainspirujące profile

@jackobbuczynski

Jego genialne i nieco szalone projekty są bardzo inspirujące. Szczególnie jeans mnie urzekł, albowiem kocham "dżinks" do szaleństwa. Podoba mi się też idea wykorzystania naturalnych futer w jego kolekcjach. Choć do samych futer mam negatywny stosunek, no to jednak te futra które już są w obiegu warto wykorzystać

AURELIA SHOP

Spójrzcie na ten kolorowy, piękny profil. Świetne zdjęcia zachęcające do wprowadzenia odrobiny szaleństwa do garderoby. Nosiłabym!

Wyświetl ten post na Instagramie

Post udostępniony przez AURELIA (@aurelia_____shop)

FLEATHEBRAD

 Wzory vintage, zwiewność, lekkość i kolorowo.

Wyświetl ten post na Instagramie

 

LOVE ME LOVE ME NOT

Ten koralikowy kiczyk urzekł mnie bez reszty. Jak w czasach dzieciństwa gdy kupowało się na straganach przy ZOO koralikowe, plastikowe bransoletki.  

Wyświetl ten post na Instagramie

Post udostępniony przez Love me - Love me not 🍧 (@_loveme.lovemenot)

SLA UPCYCLING STUDIO

Widzicie te tkane dywaniki, torby, kilimy? Cudo po prostu!

Wyświetl ten post na Instagramie

Post udostępniony przez S L A (@sla.upcyclingstudio)

ALEKSANDRA ANTOŃCZAK 

Wyświetl ten post na Instagramie

Post udostępniony przez by Aleksandra Antonczak (@aleksandraantonczak)

Na końcu tej listy dopiszę woje upcyklingowe dzieła. Kilka lat temu dostałam zamówienie na narzutę patchworkową na prezent ślubny. 

Pomysł był taki, że miała być uszyta ze skrawków tkanin otrzymanych od rodziny państwa młodych. Nożesz...... co za super pomysł. W ten sposób dostałam mnóstwo różnych kawałków, z których wyczarowałam całkiem zgrabny patchwork. 

Bardzo ciekawa historia, bo każdy z tych heksów to tkanina od jednej osoby, trochę się nagłowiłam, aby to wszystko ogarnąć (całe szczęście, że obyło się bez sugestii, że zielony to od nielubianej cioci i ma być gdzieś z boczku), ale satysfakcja (moja) i radość od osoby zamawiającej bezcenna.

Kolejne projekty to kurtki patchworkowe. Na razie w fazie testowej. To spore wyzwanie w sensie technicznym, ale mega czuję ten klimat. Wkręcam się szalenie.

oj, to będzie super projekt

to był zapomniany, rzucony na dno szafy patchwork.

Szczegóły zdradzę niebawem. Jesień zapowiada się szalenie twórcza.

Wrzesień dla każdego rodzica ucznia szkoły podstawowej czy średniej to początek roku. Za każdym razem to nowe wyzwania, nowe obowiązki, nowe zakupy i choćby nie wiem jak człowiek - czyli rodzic przygotował się do tego najlepiej, zawsze będzie jakiś choćby niewielki obszar, w którym coś musi uzupełnić.

Dziś, choć z lekkim poślizgiem przyjrzę się pokojowi ucznia i dla ułatwienia przejrzę ofertę najlepszego sklepu na K czyli IKEA. Nie ukrywam, że dla mnie, rodzica zapracowanego wizyta w Ikea i możliwość wyboru mebli i sprzętów pod jednym dachem to najprawdziwszy luksus na jaki ostatnio sobie mogę pozwolić. 

I cóż, że ze Szwecji, kiedy i tak jak do tej pory ciężko znaleźć jakąkolwiek alternatywę. Ikea rządzi bez dwóch zdań!!

BIURKO  - to jeden z  ważniejszych elementów w pokoju ucznia, jego wielkość i funkcjonalność dobieramy w zależności od wieku dziecka, wielkości pokoju i stylu w jakim urządzamy wnętrze.

Ja wybrałam MITTCIRKEL/ALEX (1) z blatem w kolorze sosny, podobają mi się w zestawie szuflady i szafka, choć po modyfikacji uznałam, że lepsze jest z dwoma kontenerkami, z szufladami. Szuflady to jeden z lepszych pomysłów homo sapiens

FOTEL do biurka - to kolejny bardzo ważny element wyposażenia pokoju ucznia. 

Urzekło mnie krzesło obrotowe BLECKBERGET (2) oraz fotel biurowy ALEFJÄLL (3)

nie ukrywam, że przy wyborze siedziska kierowały mną względy estetyczne, jak z funkcjonalnością - nie wiem. Młode sporo czasu spędzają przy biurkach, więc może okazać się, że za jakiś czas trzeba będzie kupić fotele gamingowe.

REGAŁY NA KSIĄŻKI - z produktów tego typu, ze sklepu na K nadal jestem fanką kolekcji BILLY(4)  gdyż ponieważ posiadają drzwi, które powodują, że do szpargałów papierowo-książkowych nie dostaje się kurz. Oczywiście można nie montować drzwi, ale znając niechęć młodzieży do sprzątania lepiej zainwestować w dodatkowe wyposażenie regału niż zbierać tony kurzu na półkach z książkami.

KONTENERKI -  moje ulubione, najlepiej mobilne i z szufladami meble przenośne, które w zależności od potrzeb mogą być mini biurem, szafką nocną lub wielofunkcyjnym sprzętem do przechowywania.

Wyczaiłam model HELMER (5) na kółkach w niebieskim kolorze. No bardzo bardzo. Mój zachwyt nad szufladami trwa nadal.

OŚWIETLENIE - Jako fanka klasyki ikeowskiej stawiam na sprawdzone modele i tak lampka z kolekcji ARÖD (6) wpadła mi w oko. Jej lekko wintare'owy look pasuje do moich wnętrz.

To na dziś tyle. Następnym razem wybiorę łóżka, tekstylia i dodatki.

Kiedy siedzisz wieczorem w pracowni, przekładasz kawałeczki pozostałe po patchworkowych projektach i nagle cię olśniewa, że oprócz tysiąca innych projektów z resztek, które tak pieczołowicie zbierasz możesz uszyć patchworkowe scrunchie. 

Masz cichą nadzieję, że jesteś pionierką, zrewolucjonizujesz świat, może niekoniecznie załapiesz się na Nobla, ale oczami wyobraźni widzisz te zachwycone tłumy skandujące SCRUNCHE, SCRUNCHIE, drżącymi z zachwytu i przejęcia rękami wciągasz gumkę w kolorowy rulonik by pisnąć z zachwytu nad swoją pierwszą i drugą, i trzecią PATCHWORKOWĄ SCRUNCHIE.... 

Zaglądasz na Pinterest wpisując "scrunchie patchwork" i już dowiadujesz się, że nie dokonasz rewolucji na świecie, bo świat już dawno to wymyślił. Że zachwycony twoją twórczością tłum nie pojawi się pod twoją pracownią, nie udzielisz grama wywiadu do prasy, nie nakręcą o tobie filmu ba, może nawet przemkniesz niezauważona...

Za to zrewolucjonizujesz swoją pracownię wykorzystując resztki tkanin na arcybarwne i zabawne gumki scrunchie patchworkowe. Wykorzystasz te kawałeczki zgodnie z ideą, którą uwielbiasz ZERO WASTE, nie naprodukujesz śmieci, które być może będą smętnie się tliły na kolejnym wysypisku, zatruwając otoczenie. Podarujesz komuś odrobinę kolorowej radości, którą wplecie we włosy i być może poczuje się wyjątkowo. Tak jak ty dzisiejszego wieczoru, kiedy wpadłaś na pomysł zrobienia patchworkowych scrunchie.

A wszystko zaczęło się od iskry w głowie, że chciałabym zrobić coś nowego, megakolorowego nad czym nie ślęczałabym dniami, co ot tak po prostu z potrzeby tworzenia powstałoby w okamgnieniu i cieszyło jak nie wiem co. 

Nadal wałkuję wielki projekt patchworkowy do pewnego hotelu. Staram się maksymalnie wykorzystać tkaniny, których potrzeba z pół tira, ale ostatnio odkrawając kawałeczki wielkości 5x10 cm, a nawet mniejsze stwierdziłam, że jednak ich nie wyrzucę.

Cała patchworkarska brać wie, że odchyłka z tym zbieraniem kawałeczków tkanin, to stan zupełnie normalny. Że resztek się po prostu nie wyrzuca.

Ja również należę do tego team'u i wierzcie mi... do końca życia mam z czego szyć patchworki. Bardzo mnie to cieszy, bo mam jeszcze kilka (naście) koncepcji patchworkowych, ale o tym napiszę jak owe zostaną zrealizowane.

Tak więc dziś kochani PATCHWORKOWE GUMKI SCRUNCHIE. Mnie osobiście bardziej przypadły do gustu te wąskie, cudownie nosi się je na ręce.

Naturalnie są już w SKLEPIE każda inna, unikatowa i wyjątkowa.

Ubrania, szczególnie lniane to urocza działka mojej działalności. Kilka lat temu zaczęło się od lnianej koszuli, potem tuniki - która okazała się hitem dla osób, które cenią sobie luz, wygodę i nonszalancki wygląd.

Cięcia, które zastosowałam w konstrukcji idealnie sprawdzają się zarówno na wysokich jak i niższych osobach, dając w lnianej garderobie poczucie luzu, swobody wiatru buszującego pod lnianą materią co szczególnie jest przydatne podczas upałów.

Ostatnimi czasy rolki lnu, które spoczywają w moim magazynku czekają na premierę nowości, które powstają w głowie, na papierze, na moodboardach jako inspiracje.

Cały ten proces krystalizowania się projektu jest dość długi i jeśli komuś wydaje się, że stworzenie kolekcji ciuchów albo marki modowej to taka prosta sprawa. Powiem NIE, NIE JEST PROSTA wręcz bardzo trudna.

Wprawdzie nie aspiruję do marki modowej, chciałabym jedynie aby pod marką DOM ARTYSTYCZNY kryły się produkty nietuzinkowe, unikatowe, dobrej jakości, ręcznie wykonane od A do Z, żeby miały duszę, podobały się Wam i były uniwersalne. 

Wnętrza mieszkań są dla mnie punktem wyjścia dla moich rozważań filozoficznych o bycie, otaczaniu się przedmiotami, które nas identyfikują, tworzeniu atmosfery w której kształtujemy świadomość, estetykę, poczucie harmonii.

Wnętrza naszych domów odzwierciadlają nasz stosunek do życia, a jak jest z garderobą? Ano tu jest różnie, są ludzie którzy mieszkają w luksusach, a noszą się byle jak i niedbale. Są ludzie, którzy dbają o swój wizerunek, dobierając markowe ciuchy, a mieszkają w zasyfianych i zaniedbanych wnętrzach. Są wreszcie tacy, którzy nie dbają i o ciuchy, i o otoczenie.

Len kojarzył się zawsze ze zgrzebną koszuliną, struganymi na progu świątkami, z siermiężnością, surowością, drewnianą chałupą,  bosymi stopami, w wersji bardziej lux ze ścierkami do naczyń, postrzępionymi szmatkami do wyciskania domowego twarogu, tudzież do okrycia glinianego garnka ze zsiadłym mlekiem.

Lata 70-80 ubiegłego wieku to gruby len dekoracyjny drukowany w kwieciste lub geometryczne wzory oraz eleganckie garsonki Mody Polskiej lub Polskiego Lnu.

Tymczasem marek tworzących swoje produkty z lnu powstaje całkiem sporo. Lniana pościel, obrusy, zasłony czy rolety rzymskie to standard, u niektórych pojawia się lniana bielizna, piżamy, szlafroki,

U mnie na tapecie sporo odzieżowych projektów, ostatecznego kształtu nabrało lniane, długie kimono z przepięknego lnu w odcieniu pudrowego różu. Ten róż ma lekko odcień liliowy więc jest to taki świeży i lekki pudrowy róż. Niebawem siostrzane kimono w krótszej wersji. Dodam, że obie wersje z długim paskiem i KIESZENIAMI, bowiem kocham kieszenie w sukienkach, spódnicach i tunikach.

A Wy? Lubicie kimona? Czy lniane kimono w Waszej garderobie znajdzie miejsce? Jeśli tak to już wkrótce będą dostępne w moim SKLEPIE. Nie tylko pudrowy róż, ale NATURAL/OWSIANKA, ZIELONY BUTELKOWY, SZARY i coś tam jeszcze wymyślę.

Wkrótce też kilka odzieżowych nowości. Zaglądajcie także na mój INSTAGRAM wprawdzie ostatnio go trochę zaniedbałam, ale nadrobię to.

Do miłego 💕💕

Lato to moja ukochana pora roku. Gorące lipcowe dni, ciepłe i pełne obfitości wieczory w otoczeniu dojrzałej zieleni pełnej magii, tajemnicy życia i niezwykłego piękna letniego przepychu.

Zapachy lata, które unoszą się cały czas wokół sprawiają, że czuję się spełniona. Lubię gorące dni, lekko duszne noce, szelest zasłon w otwartym oknie. Dyszenie psich pysków i leniwie przeciągające się koty.

W tym czasie czuję, że nie potrzebuję nic więcej do życia. 

Zbieram więc moce tego lata, myślę o przemijaniu i zaklinam zapachy w aromatyczne kadzidła. Natura bardzo dużo daje i należy z tego zrobić użytek.

Dziś po prostu zebrałam trochę kocimiętki, lawendy i płatków róż. Za kilka tygodni, gdy wyschną sprawdzę czy moja intuicja dobrze podpowiedziała wybór. Ale jakkolwiek będzie, wyglądają uroczo i sielsko. 

Kadzidła dobrze jest robić z jeszcze zielonych roślin, potem przez 2-3 tygodnie suszyć je w przewiewny m pomieszczeniu, rączej nie na słońcu.

Potem tlić te czarowne aromaty. Albo zostawić dla dekoracyjności, np. w szklanym słoju.

💜💛💚

Znów trochę o jedzeniu. Wszak jest siłą napędową naszego życia i najważniejszą czynnością, którą wykonujemy z lubością.

Dziś postanowiłam upiec chlebek bananowy. Przejrzałe banany aż się prosiły by zrobić z nich pożytek. Skorzystałam z przepisu ROZKOSZNY.PL gdyż akurat ten przepis ujął mnie swoją prostotą.

  Prosty chlebek bananowy

keksówka 10 cm x 20 cm
1 3/4 szklanki (220 g) mąki pszennej
1 łyżeczka sody oczyszczonej
½ łyżeczki proszku do pieczenia
½ łyżeczki soli
½ łyżeczki cynamonu (opcjonalnie)
½ szklanki (100 g) cukru brązowego
⅓ szklanki (80 g) kwaśnej śmietany lub jogurtu
100 g masła, roztopionego i przestudzonego choć trochę
2 jajka od szczęśliwej kury
3 – 4 banany, bardzo dojrzałe*

½ szklanki posiekanych orzechów włoskich lub/i gorzkiej czekolady (opcjonalnie)
1 banan na wierzch (opcjonalnie)

1. Piekarnik rozgrzej do 180 stopni Celsjusza, a klasyczną keksówkę 10 cm x 20 cm wyłóż papierem do pieczenia.

2. Mąkę, sól, sodę, proszek do pieczenia i cynamon wymieszaj w misce. Banany rozgnieć widelcem we większej misce, dodaj jajka, roztrzepując je z bananem. Następnie wlej masło, śmietanę i cukier, dokładnie wszystko połącz. Wsyp suche składniki i wymieszaj widelcem tylko do połączenia. Jeśli dodajesz czekoladę lub orzechy (co bardzo rekomenduję), to na to moment jest teraz.

3. Ciasto przełóż do keksówki. Jeśli masz jeszcze jednego banana, przekrój go wpół i wciśnij w ciasto, obsyp brązowym cukrem i kawałkami czekolady. Będzie wyglądać zjawiskowo, bynajmniej nie jak po prostu “chlebek”. Piecz przez około 50 minut, do tzw. suchego patyczka. Wyjmij i studź w formie jeszcze przez 10 – 15 minut. Zjedz póki ciepły albo zgrillowany z kawałkiem masła i kubkiem zimnego mleka.

*Nie masz dojrzałych bananów? Włóż je na około 20 minut do piekarnika nagrzanego do 150 stopni Celsjusza i wystudź. Zyskają pożądaną słodycz.

Przepis miód jak na moją, pełną planów sobotę. Chlebek bananowy dostarczy trochę pożądanej energii i dobrego smaku do porannej kawy.

A już niedługo mój nowy projekt ubraniowy, także zaglądajcie.