jak dobrze, że dziś słońce. Ostatnie dni pełne pracy, co zresztą odbiło się ciszą na blogu, z dodatkowym akcentem jakiegoś wstrętnego bakcyla :(
Towarzyszy mi więc gripex, gorąca herbata i czekolada i pal licho wszystko. Niedziela może okazać się dniem do leżenia, bo na jutro też mnóstwo planów.

Ale... lubię poranki gdy wchodzę do pracowni i słońce maluje swoje obrazy. Pod tym względem moja nowa pracownia jest o wiele lepsza od poprzedniej (tę wcześniejszą możecie obejrzeć TUTAJ).

Wkrótce nowości tym razem mnóstwo dla dzieci. Od rzeczy prostych, minimalistycznych poprzez klasykę aż po inspirowane uwielbianym przeze mnie stylem boho.

Na początku grudnia premiera, ale wcześniej oczywiście będzie możliwość kupienia, zamawiania, dopasowania. Trochę można podejrzeć na moim profilu na INSTAGRAMIE

Tymczasem kilka łyków słońca na dziś :)






 

zapach życia....

wracając wczoraj wieczorem poczułam mocno jak pachnie....
lato,
zieleń,
wieczór,
trawa,
cisza,
wiatr....

może to się wydać zabawne, ale przez ostatnich kilka miesięcy nie czułam zapachów... życie stało się uboższe gdy znane, ulubione lub nawet te mniej lubiane zapachy przestały istnieć.
jesienny katar gigant, źle leczony (czyt. również z braku wyleżenia, wygrzania organizmu) doprowadził do tego, że mój zmysł powonienia prawie zanikł.

po kilku miesiącach intensywnego leczenia sterydami powoli powraca, ale obawiam się, że nie będzie już tak czuły jak niegdyś. Mój mąż śmiał się nawet kiedyś ze mnie, że węch mam taki, że mogłabym pracować jako NOS w fabryce perfum (podobno tylko mężczyźni pracują jako "nosy", bo mają bardziej wrażliwy zmysł powonienia).

powrót do tych prostych codziennych zapachów; kawy, kwiatów, mydła, kremu do rąk, pomidora, kociego futerka, dzieci i tysiąca innych wydaje mi się jakimś narodzeniem.....

sprawy przyziemne często jednak są tak bardzo ważne.....







kiedyś z moimi przyjaciółmi robiliśmy sobie taką zabawę w pytania o nasze ulubione rzeczy, przedmioty, książki, utwory muzyczne, kolory, wydarzenia, czym lub kim chcielibyśmy być, co by nas najbardziej zszokowało (na to pytanie odparłam, że największym szokiem byłoby gdyby naleśnik leżący na moim talerzu odezwał się do mnie, ha ha ha ;-)

na jedno z pytań; z którego ze zmysłów moglibyśmy bez żalu zrezygnować, a który jest najważniejszy, zdecydowanie odparłam, że najważniejszy jest dla mnie słuch, uwielbiam muzykę i klęską byłoby jej nie słuchać :) a najmniej ważna jest mowa, bo jestem raczej z tym małomównych.....  (to fakt, że gadanie zwłaszcza do dzieci bywa męczące ;-)

no nie wiem jak dziś brzmiałaby odpowiedź na to pytanie (pewnie gadający naleśnik byłby chyba nadal sporym zaskoczeniem..... człek to miał pomysły kiedyś, ha ha ha ;-) jednak po tym doświadczeniu z zapachami..... już sama nie wiem....

Uffff.... po weekendzie pełnym wrażeń, zdarzeń, wyjazdów, oczekiwań.... aż się dziwię ile może się wydarzyć w ciągu dwóch (dwóch i pół) dni.

Maślane bułeczki w pracowni... mam tam tak cudne słońce, że chyba mogłabym cały czas pstrykać fotki, a i bułeczki z pobliskiej piekarni tak pyszne, że mogłabym je ciągle jeść (ała.... moje wałeczki!!!!!!!! ;-)


len doskonale komponuje się ze słońcem i  bułeczkami (.... moje wałeczki... na zdjęcia nie reagują, moja paszcza gorzej tym bardziej w sprawie bułeczek, bo len... jak len.... uwielbiam)


Nowe projekty połączenie modern pikowania i romantycznych tkanin... całkiem fajnie wyszło, w całkiem dużym "metrażu" 200x240 cm


...poduszeczki całkiem nieduże 40x70 cm ;-)


no i całość... lekka, jasna i całkiem nowoczesna