Dorota, pewnie jak wszędzie. U nas, żeby zobaczyć jak mieszka przecięty Kowalski dobrze obejrzeć fotki z agencji nieruchomości i widać jak na dłoni styl powszechnie panujący.
Zresztą wystarczy polatać po blogach, żeby stwierdzić ileż to beżyków, łososików, budyniów i innych kolorów o bliżej nieokreślonych odcieniach zostaje pokrytych np. bielą czy szarością (i chwała ludziom za to, że coś robią)
Aranżacje architektów też są jakby z kosmosu. Pozostaje więc szukać ciekawych inspiracji, choć przyznam, że magazyny wnętrzarskie też robią wielka robotę w kwestii edukacji wnętrzarskiej.

Ten dom to przykład jak ciekawie można wykorzystać rzeczy, przedmioty i sprzęty, które pozornie są nijakie. Jaką rolę odgrywa kolor, choć u nas faktycznie bure ściany wydawać się mogą smutne (klimat mamy jednak taki bardziej skandynawski ;-)

Oczywiście to też styl nie dla każdego, ale myślę, że warto podpatrywać i uczyć się :))

Ściskam

Już Joasiu robię przymiarki do fotek, na Instagramie są małe fragmenty :)

Uściski przesyłam

To prawda, jest bardzo inspirujący, niezwykły.... jestem pewna, że Ty ze swoją artystyczną duszą odnalazłabyś tam wiele własnych klimatów :)
Ze wszystkim łatwo przedawkować Dominiko, sztuką jest umiejętnie połączyć to co lubimy z tym co modne/ciekawe/ładne/nasze.. bo istotne jest zachowanie własnego stylu.

Kuchnia... taaaak, klęczymy obie ;-)

Ściskam :)

Trochę odmienny niż panujące obecnie trendy wnętrzarskie, szalenie lubię takie indywidualne ścieżki, wydeptane nie tylko przez artystów.

Ściskam Kasiu :)

Rzeczywiście to mało popularny styl, ale są osoby, którym on się podoba - chociażby Ty i ja :)
Uściski!

Myślę Kasiu, że jest wiele osób, którym podobają się tego typu wnętrz. Fakt, że ostatnio dominuje jeden styl i jest na tyle nowy, świeży, że sporo osób tkwi w naturalnym zachwycie. Mnie też, choć jednak we wnętrzu potrzeba mi jakiegoś pazura, skazy, niedoskonałości, czegoś zaczepnego i intrygującego :)

ściskam :) :)

He he ja też :)

Buźka Magdaleno

A ja właśnie lubię połączenie z klimatami lat 50 i w ogóle większość rzeczy tu jest na tak. Może niespecjalnie przemawia do mnie kolorystyka ścian, ale jak pisałam południowe światło zupełnie inaczej oświetla wnętrza.

No właśnie muszę chyba kupić magazyn i obejrzeć na żywo, a klimaty boho uwielbiam...

Ściskam Alicjo i również życzę miłego tygodnia :)

Też tak uważam, jestem nim oczarowana :)

Pozdrawiam

Spoko, spoko.... moja kuchnia nie będzie taka jak choćby pół wnętrza tutaj, ale też coś raczej niepospolitego ;-) Ja też lubię takie wnętrza o jakich piszesz, na pierwszy rzut oka zimne, surowe, ponure. Człowiek się szybko do takiego przyzwyczaja i wcale nie wydaje mu się takie. A może i czasem dodać dreszczyku ;-)
No a patchwork.... wiadomo.... dla mnie bomba :)

ściskam

To dlatego, że i nasz klimat dość chłodny i ponury w większości wymusza na nas jasne wnętrza. Z drugiej strony w zasadzie od kilku lat stały się modne jasne wnętrza, białe ściany dla wielu kojarzą się ze szpitalem (zupełnie tego nie rozumiem). Pewnie dlatego najbardziej powszechny jest "beżyk" w rozmaitych konfiguracjach ;-)

Te wnętrza są oświetlane południowym słońcem Włoch, więc i gra światła na ścianach jest zupełnie inna niż u nas. Z tymi meblami tu to pewnie jest tak, że każdy ma jakąś swoją historię, coś znaczy dla właścicieli/artystów.... poza tym duże powierzchnie często kuszą aby coś postawić, przestawić, dostawić ;-)

Minimalistyczne wnętrza lubię na zdjęciach, na żywo szybko mi czegoś brakuje i od razu sprzęty mnożą się w moich rękach...

Pozdrawiam serdecznie

No właśnie ten artyzm bijący z każdego kąta zachwyca, surowość i chód, pod którymi kryje się niesamowita energia i kreacja... to trzeba czuć, widzieć oczami duszy. Doskonałe połączenie stylów, technik, przedmiotów...

Pozdrawiam :)

To prawda Anetko, że dom zjawiskowy i niezwykły, choć nie każdemu przypadnie do gustu trzeba przyznać, że ma porywającą magię :)

ściskam :)

Mnie bardzo mocno zaispirował :)