czar dzieciństwa - kisielowiec

Wreszcie zrobiło się ładnie, wszyscy na to czekaliśmy. Prace ogrodowe ruszyły z kopyta, choć gdy widzę ile mam jeszcze do zrobienia, ogarnia mnie lekkie przerażenie. Weekend poświęciłam na nowe zasiewy oraz zorganizowanie życia w foliaku. Zabrałam się również za warzywnik, który stał się celem kocich ataków, w sensie wykorzystywania go jako kuwety.

Najprzyjemniejszy widok tej wiosny

Drugą rzeczą było usunięcie agrotkaniny. Dwa lata temu położyłam ją w miejscu, w którym chciałam założyć warzywnik, aby poskromić szalejące chwasty. W podniesionych grządkach rzecz jasna wycięłam agrotkaninę, aby drogocenne skarby matki ziemi mogły zagościć na grządce, choć otrzymały barierę w postaci kartonów, drobnych gałęzi, liści pokrzyw i dobrej ziemi.

Tak naprędce zrobione antykotowe zasieki, myślę nad czymś bardziej wyględnym i funkcjoalnym

Agro została tylko w części ścieżek pomiędzy rabatami, ale przyznam, że i to nie był zbyt dobry pomył. Agrotkanina jest plecionką, jest więc przepuszczalna. Trawy i perz z radością utrworzyły na niej swoje siedliska. Fakt, łatwiej usuwa się kłącza traw i perzu, ale..... odkryłam jeszcze jedną rzecz, mianowicie siedliska ślimaków, zarówno skorupkowych (generalnie siejacych mniejsze spustoszenie w ogrodzie) jak i obrzydliwych śliników luzytańskich i pomrowów - czyli tych bezdomnych.

Uwielbiam ten zapach po otwarciu foliaka

Moje patenty na mocowanie etykiet

Malutkie klamerki kupione w ogrodniczym

Ubiegłoroczna walka z nimi, przegrana zresztą uświadomiła mi, że muszę ogarnąć warunki jakie im tworzę do radosnego rozmnażania się.

I tak:

strona północna działki - zgadza się

zarośla i chaszcze - zgadza się

głębokie trawy - zgadza się

pozostawione gałęzie i odpady z drzew - zgadza się

Nie wiem na ile moje działania okażą się skuteczne, ale samo podniesienie agrotkaininy, cegieł odkryło małe pomrowiki i niemowlaczki śliników. Mam nadzieję że ptaki zajęły się tym towarzystwem, a ile jeszcze ich wyjdzie z ziemi..... wolę nie myśleć.

Patent na ogrzanie foliaka, gdyby te minusy jednak nastały nocami

Na ścieżki tymczasem wysypałam drewniane zrębki (akurat miałam je na podorędziu). Jak się nie sprawdzą będę myśleć dalej.

Tak więc weekend bardzo pracowity, nasiane, przepikowane, nieco ogarnięte.

Relacje pomiędzy moimi zwierzakami są trudne, koty nienawidzą się nawzajem, suka goni oba koty bez różnicy, choć broni kotki (to ta na zdjęciu) przed kocurem. Porady, jak to ogarnąć mile widziane (oprócz tej, że mam się wyprowadzić)

Piękna pogoda ciągnie człeka na zewnątrz, kawa, herbata, jakieś ciacho, na wieczorne wino jeszcze za zimno. Stąd szybki pomysł na szybkie ciasto: kisielowiec. Skąd przekonanie, że to ciasto z dzieciństwa - nie wiem. Przepis gdzieś pałętał się po domu, a ja miałam ogromną ochotę na coś lekkiego i prostego (nawet nie macie pojęcia jak zasmakowało mojej suce ha ha ha,).

Przepis w sam raz dla mnie (znów gromkie ha ha ha).

3 jajka

50 g cukru

45 g mąki

łyżeczka proszku do pieczenia

kisiel

Jajka ubić z cukrem, dodawać mąkę i proszek do pieczenia, pokręcić chwilę i dodać ulubiony kisiel.

Piec 30 min w temp. 180 stopni. Bez termoobiegu.