Tak.... kiedyś nie byłam fanką seriali, tzn. był taki okres gdy byłam nastolatką. Potem w dorosłym życiu nie jarały mnie telewizyjne seriale, a megaambitne kino, do którego albo stało się w długiej kolejce walcząc o jakiekolwiek miejsce przed białym ekranem, albo trafiało na przedpremierowe pokazy do MDK- ów i i nnych przybytków kultury czy do klubów dyskusyjnych. Filmy ciężkie, trudne, dające do myślenia, poruszające najgłębsze zakamarki naszych jestestw. Pozostawiające w długim milczeniu, wewętrznym trawieniu, po których nic już nie było takie jak przed....

Tak było....

Dziś mój pesel nieco zmienił moje potrzeby. Nadal lubię ambitne kino, ale z racji tego,  pod każdą strzechą  można mieć własne kino, można bez popcornu ale za to z lampką czerwonego lub białego wytrawnego przegryzanego jakimś śmierdzącym serem, wsadzić nos w ekran, wybierając nawet choć na chwilę nawet najbardziej głupawy  film czy serial. Wszak w każdym momencie można wybrać coś innego, ograniczając naszą ruchomość jedynie do przekręcenia się na drugi bok lub też przybrania formy zbliżonej do leżyska czy siedziska.

Zastanawiać się jak to możliwe, żeby 1,5 litrowy dzbanek kawy był ciągle pełny, a przynajmniej na tyle pełny, że każdy z 8-9 osobowej rodziny plus jeszcze ze 3-4 dodatkowe osoby podchodzące i nalewające sobie przynajmniej połowę kubka (całkiem ładnego kubka). Skąd się ta kawa tam bierze? I skąd się bierze tak rano....? Ja też tak chcę.

Empatyczni panowie rozumiejący swoje partnerki, żony, byłe żony, przyszłe żony, nieżony....  chętni do pomocy, współpracy, zagadujący, uśmiechający się, aprobujący ich pomysły, a nie z krzywą miną odpalający.... "eeeee..... nie da się....", "nie mam czasu" albo "po co ci to" ...????
Nie, nie, nie.... to już w ogóle jakiś absurd.

Długie i głębokie rozmowy z nieodłącznym kubkiem kawy (niestety jednorazowym chyba) lub wspólny jogging podczas którego omawiając ważne sprawy nie łapie zadyszka i można swobodnie wyartykułować treść słowną. Pominę nieścieralne makijaże, które nawet po najbadziej mniamniuśnym pocałunku pozostają nienaruszone.... Doskonałe fryzury, których żaden wiatr nic noc nie są w stanie zmierzwić.....  Ech... to nie to, co jak człowiek wejdzie z rana do łazienki i spojrzy w lustro.... i zawał gotowy. Dobrze, że lustro stare, zdarte, matowe.... świetnie działa jak filtr. Można dotrzeć do klopa bez większych szkód.










Suche:
2 szklanki mąki
2 łyżeczki proszku do pieczenia
1/2 szklanki cukru
ciut soli

Mokre:
2 jaja
1/2 szkl. oleju
1/2 szkl. mleka (ja dodaję takie większe pół, jak mawiają matematycy, bo lubię luźniejsze ciato, ale jeśli dodajecie np. mrożone owoce, to one puszczą trochę wody więc dajcie pół szklanki)
1-2 krople aromatu lub olejku waniliowego, lub jakiegoś innego jak lubicie, można też nie dodawać

Mąkę przesiewamy, dodajemy cukier, proszek do pieczenia, sól.
Mokre składniki mieszamy, merdamy i łączymy z suchymi. Ot i cała filozofia.