Często pytacie mnie jak robi się (szyje znaczy) patchwork. Wiadomo, że jest on zszywany z kawałków tkanin, różnych kawałków, bo można go szyć na tysiące sposobów. Od najprostszych składających się z kilku całkiem dużych kawałków poprzez mniejsze, małe, malutkie. Patchworki modern są już bardziej skomplikowane choć jak się na nie patrzy wydają się o wiele prostsze. Klasyczne, łączone z kolorowych kwadratów są takimi jakie najbardziej lubię.

Sporo mam rozpoczętych, mnóstwo w głowie, na kartkach, kilka dysków teragigowych zawalonych inspiracjami. I pozostaje tylko jedno.... żałować, że ma się tylko dwie ręce i dobę 24 godzinną. Owszem szycie męczy, te z Was które zajmują się szyciem zawodowo wiedzą jak męczące potrafi być siedzenie przy maszynie, ale też ile radości niesie taka praca.
Przy szyciu patchworku siedzenia raczej mało, najpierw trzeba dobrać tkaniny, rozrysować wzór, obliczyć czego i ile wychodzi na jeden blok lub pasek (zależy jaki patchwork szyjemy), dokładając zapas na szycie oraz wziąć pod uwagę fakt, iż po pikowaniu patchwork też nam się zmniejszy. A zmniejszy o tyle w jaki sposób go pikujemy, czy są to proste pikowania po szwach, czy może fantazyjnie, a jeszcze jak fantazyjnie, bo jak ścieg drobniutki to patchwork jeszcze bardziej się ściąga....

No to jak już wiemy co chcemy, kroimy kwadraty, które albo zszywamy, albo zszywamy i kroimy jeszcze (to zależy od techniki jaką wybraliśmy), zszywamy ponownie.. oczywiście prasujemy każdy szef..... tworzymy całość co ja nazywam górką, czyli to co jest wierzchem.

Potem przychodzi pora na pikowanie, najfajniejsza ale i najgorsza rzecz. Pikowanie na zwykłej maszynie potrafi być niezłą mordęgą, duży format ciężko (nawet zrolowany) mieści się pod ramieniem maszyny. Są owszem maszyny specjalistyczne z długim ramieniem (kiedyś taką pokazywałam TUTAJ ), ale gdy szyje się patchwork 250x250 cm nawet taką maszyną pikowanie, to bardzo męcząca praca.

Dla ułatwienia żywota (i pracy) kupiłam ramę do pikowania z bardzo szybką maszyną (to też ważne by szyła szybko, bo znów przy formatach ok. 2,5 m i pikowaniu dość gęstym - na kilku zdjęciach pokazałam takie gęsto pikowanie, można dostać kota i fioła jednocześnie tak pikując i pikując, i pikując...)

Na ramie są trzy rolki o długości max. 3 metrów, na jedną nawijamy górkę (czyli to co tak misternie zszywałyśmy z tych drobnych lub mniej drobnych kawałków), na drugą nawijamy tkaninę spodnią patchworku, a  pomiędzy wkładany ocieplinę, a na trzecią nawijamy całość po przepikowaniu.
Maszyna jest prowadzona na specjalnym wózku i ręcznie sterowana. Tak więc w 100% jest to ręczna robota.
Owszem oglądam na amerykańskich blogach jakieś komputerowe pikowarki wrrrrrrrrrrrrr z możliwością zaprojektowania esów-floresów... ale póki co bawię się ręcznie. Rama ma co prawda coś co się nazywa pantografem (taki patyk, którym "jeździ" się po narysowanym np. na kartce wzorze, ale nigdy nie korzystałam z tego, choć ramę mam prawie 2 lata).

I kilka migawek :) no to właśnie taki z kilku większych kawałków, można poszaleć z kolorami i wzorami (ale co tam w patchworku w ogóle można poszaleć :)))

Uściski kochani i raz jeszcze wielkie przeprosiny dla tych, którzy z trudem dostali się pod mój nowy adres dla tych, którzy mają konta na google+ i ich komentarze są niewidoczne (na blogu, bo na g+ odbieram i odpisuję) i dla obserwatorów, których niestety :( przez zmianę adresu utraciłam.

Mam nadzieję, że za jakiś czas wiele wróci do dawnego ładu.... no tak w życiu jest, że zmiany pociągają za sobą kolejne zmiany.