Piękny, cudny post!
Ślicznie ubrałaś w słowa swoją własną historię i obecne odczucia.
Masz bezcenne pamiątki po swoich przodkach. Zdjęcia są niesamowite, zważywszy na to, co pisze na ich rewersach.
Pięknie to wszystko uchwyciłaś okiem obiektywu.
Moc serdecznych pozdrowień zostawiam :)

Piękny kawałek historii, który można wziąć w ręce !
Pozdrawiam serdecznie

Wartosc nieoceniona! Skarby dla nas najwieksze bo nasze. Piekne szklane pojemniki.
Zapraszam do mnie na 30stkowe giveaway, zestaw marynistyczny tez jest:)
Pozdrawiam cieplutko:)

Wspaniałe pamiątki!
Zmobilizowałaś mnie do uporządkowania moich rodzinnych skarbów.

Ależ kawał historii znajduje się w tych przedmiotach ... Stare fotografie ... i na awersie i na rewersie ... CUDNE! Jest czym się zachwycać. A wspomnienia? Bezcenne :) Buziaki ...

Tak też lubię obracać w rękach te drobne przedmioty i "dorabiać" w myślach wręcz filmową historię przodków ... żałuję czasem że nie dane mi było żyć w tamtych czasach :)

pozdrawiam

Wspaniałe,jakże bezcenne pamiątki masz w swojej kolekcji.
Zdjęcia piękne,bardzo lubię przeglądać stare fotografie.Ludzie na nich,tacy dostojni,wystrojeni,tajemniczy.

Pozdrawiam serdecznie.

Niewątpliwie,przedmioty należące do "grona"rodzinnych pamiątek maja w sobie to coś.Ja też je zbieram.Mam nadzieję że przetrwają kolejne pokolenia.
Pozdrawiam (:

ciekawa historia Ci sie zachowala,pieczec jest super,no a zdjecia rewelacja dzis juz takich pieczeci czy tez jak to nazwac reklam fotografa na odwrocie zdjec nie ma :)

Bardzo fajne takie starocia ^^ Uwielbiam stare rzeczy... Co prawda te poroża nie przypadły mi do gustu jako, że kiedyś żyły, ale klimat bardzo fajny. Zainspirowałaś mnie, abym w końcu zajrzała na swój stary, rozległy strych. Mój dom przeżył 2 wojny światowe i od wieeeeelu wielu lat nikt na ten strych nie wchodził. Nie ma tam oświetlenia, a jest bardzo ciemny, bez żadnych okien... Będzie ciężko, ale może wkrótce na swoim blogu także opublikuje starocia, które znajdę ^^

Ale niesamowite! Może twoi pradziadkowie byli leśniczymi i jeździli na polowania.Piękne klimaty,pilnuj tych skarbów na wieki.

Wspaniale pamiatki. Mam zakie samo podejscie do nich jak Ty. Nie jest wazna ich wartosc, najwazniejsze to, ze nalezaly kiedys do moich przodkow. POzdrawiam serdecznie.

Dziękuję serdecznie Dziewczyny, przyznam się nieskromnie, że uwielbiam te moje starocie.
Alekso ogromnie się cieszę, że spodobał Ci się mój post, przymierzałam się do niego od jakiegoś czasu.
Mario dziękuję :)
Moniko dziękuję i już zaglądam do Ciebie.
Amber cieszę się, że zainspirowałam Cię w temacie pamiątek, nie dla każdego są one ważne, ale warto czasem spojrzeć za siebie.
Labarnerie, klimaty w sam raz dla Ciebie :))
13ko też tak czasem mam, buduję sobie taką filmową opowiastkę w wyobraźni.
Paula ja też lubię oglądać i analizować stare fotografie.
Lovely też mam nadzieję, że moje młode docenią te skarby.
Blogu, no właśnie teraz takich nie ma... a szkoda.
Szara już sobie wyobrażam jak zajrzysz na ten strych....
Gosiu owszem polowali głównie w Białowieży, gdzie mąż mojej prababki był zarządcą w letnim dworze cara Mikołaja, więc pewnie stąd te trofea.
Violcio cieszę się, że mamy takie samo podejście do rodzinnych pamiątek.

Pozdrawiam Was serdecznie

Przedmioty z duszą przodków. Pięknie pokazałaś fragment rodzinnej historii.
Pozdrawiam serdecznie.

niesamowita o historii rodzinnej i przepiekna dekoracja:)
Pozdrawiam

Wspaniałe pamiątki, urocze zdjęcie Twojego taty i jego bliźniaka.
Reszta fotek też piekna , klimatyczna i niezwykła

O jacie, aż buzię z wrażenia otworzyłam! uwielbiam kałamarze, stare pieczątki i fotografie~! Masz piękne skarby, i dziw bierze, ze Twoja rodzinka nimi wzgardziła...ale dobrze dla Ciebie:)


Pozdrawiam

Wspaniałe skarby posiadasz! To dziedzictwo, które i Ty przekażesz dalej. Przepiękne te pojemniczki z mosiężnymi czubkami.
Pozdrawiam cieplutko!
Llooka

Wspaniałe pamiątki , w których kryje się to co najcenniejsze ubrane w piękne słowa ...Pozdrawiam gorąco

Fotografie... tak, to chyba najcenniejsze i moje pamiątki, czasem siedzę, wpatruję się w nie i myślę o ludziach których juz nie ma... mają w sobie coś magicznego. Twoje są piękne...
ciesze się, że masz jakieś namacalne pamiątki z tamtego domu... mnie po dworze pradziadka zostało tylko garść babcinych opowieści...

Niesamowite pamiątki, rogacizna i nie tylko rewelacyjnie uwieczniona. Z przyjemnością przeczytałam posta, obejrzałam stare fotografie. Jakąś czułą nutę poruszyłaś we mnie.
Pozdrawiam!

Bezcenne pamiątki, pięknie pokazane.
Pozdrawiam

Cudowne pamiątki, szczególnie zdjęci twojego taty z bratem przykuło moją uwagę. Przedwojenna ramka jest przepiękna.

Warto zachować takie pamiątki.. szkoda, że właśnie większość ludzi wyrzuca na śmieci, chowa na strychu lub w piwnicy.. tracą swoją wartość zapomniane..

ściskam cię serdecznie:)

Piekne rodzinne pamiatki posiadasz, fotografie przykuly moj wzrok na dluzej. Za Twoja sprawa przetrawaja napewno na dluuugo.
Pozdrawiam cieplutko.

Alizee, piękny post!!!
Pamiątki wszystkie bezcenne!
Pozdrawiam

Wspaniałości !!!
Z sentymentem sobie pooglądałam :)
W domu mojej babci też były takie rogowe ozdoby, min. popielnica, świeczniki - niestety przepadły na śmietniku. Za to moja ciocia zachowała pieczęcie, stary dziurkacz i album starych zdjęć, może kiedyś odziedziczę te pamiątki (ciocia nie zamężna :))
Pozdrawiam ciepło.

bardzo ciepły ten post, a zdjęcia jak zwykle nastrojowe :)
Twój drugi blog też pełen cudów...

Posiadasz takie pamiątkowe skarby ,mogę tylko cichutko pozachwycać się i pozazdrościć. Obcując z takimi pamiątkowymi przedmiotami ,odbywamy nieraz sentymentalne podróże wspominając przodków.
Pozdrawiam cieplutko.

Kochana Alizee, piękne te pamiątki, uwielbiam strychy niezbadane :)
A ten świecznik nad którym się zastanawiasz to owszem i swiecznik, ale podejrzewam, że to jest "zestaw kolędowy" :) odpadł krzyż, który był pośrodku, a po dwóch stronach są świeczniki, dorób krzyż, poświęć go i na kolędę jak znalazł... :) pozdrawiam serdecznie Emilystar :)

Piękne są te Twoje rodzinne pamiątki.
Chyba poza miejscem zamieszkania łączy nas fakt, że mój tata też był bliźniakiem, co prawda nie jednojajowym, ale jednak bliźniakiem ;)
Pozdrawiam Cię serdecznie! ;)

zmotywowałaś mnie i sama poszperałam w swoich zdjęciach:) I okazało się że jest tego całkiem sporo. Piękny pościk, libię takie sentymentalne podróże :) Buziaki

Ileż pamiątek! Co jak co Alizee, Ty to chyba masz ich najwięcej, albo Twój tato jak często piszesz ;) ale to dobrze! Wspaniale wrecz.

Jeśli chodzi o mnie to moja mama ma też takie zdjęcie podkolorowywane ze swoim bratem ;) niby w strojach komunijnych, choć z tego co wiem do Komunii razem nie szli, ale zdjęcie wisi u wujka, a konkretnie u babci.

Co do poroży to strasznie ich nie lubię :P wiem, że u Ciebie to pamiątka itp... i rozumiem, w moim pokoju, jak jeszcze nie był moim tylko małzonka wisiała sobie taka deseczka a na niej czaszki koziołków z porożami - brrr, powiedziąłam mu, że jak ja mam TU zamieszkac, to to musi zniknąć :P więc się pozbyłam jak znalazł się chętny ;) u nas to nie żadna pamiątka ;) tylko mojemu D. zachciąło się takiego czegoś bo widział u teściów swojej siostry - tam nie ma gołej ściany - wszystkie są zawalone ogromnymi porożami! bo w rodzinie są myśliwi... więc wszystko jasne :P
Buziaki :*

Ocalone od zapomnienia :)Wzruszający i dosłownie piękny post :)

Ściskam i serdecznie pozdrawiam :)

bardzo interesujacy post, i tyle pieknych "staroci". Potrafisz to ladnie pokazac.

Jeżeli chodzi o te poroża z kawałkami czaszek, to oczywiście masz rację, że "kiedyś miały właścicieli, których to moi praojcowie musieli uśmiercić, by zrobić z ich rogów dekoracje". Natomiast to pojedyncze ostatnie - to podejrzewam, że to tak zwany "zrzut", znaleziony w lesie - czyli bez uśmiercania koziołka. W końcu i jelenie i kozły co roku zrzucają swoje poroże i czasem można je znaleźć w lesie. A zatem możesz je spokojnie brać do ręki bez tej niechęci!
Pozdrawiam
Danka

Ten komentarz został usunięty przez autora.

Piękne wspomnienia. Czym byśmy byli gdyby nie wspomnienia, nasi przodkowie, nasza historia. Dom bez wspomnień, historii to nie taki do końca prawdziwy dom. Ja sama posiadam takie małe przedmioty które dla innych może są niczym ale dla mnie wszystkim. Dzięki wspomnieniom człowiek wie kim jest i może odkryć dokąd zmierza.
Pozdrawiam.
PS. Piękny blog będę tu często zaglądać.

Fajne starocie, podoba mi się kałamarz. Może rogi to nie jest mój ulubiony motyw ale moją uwagę zwróciły w nim szklane pojemniki na atrament. Jestem wielbicielem starego szkła, lubię zwłaszcza przedmioty z grubego, ciężkiego szkła. Te pojemniki w kałamarzu są dokładnie w typie tych wyrobów które podobają mi się najbardziej.
Bardzo ciekawie wygląda też "rogata" ramka - ma swój styl.
Tak na koniec powiem, że może nie każdy zwraca uwagę na pewien szczegół. Mianowicie jest dużo wielbicieli starych zdjęć. Kilka z nich pokazałaś na swoim blogu. Wiele osób zachwyca się klimatem i barwą tych fotografii. A to co mnie dodatkowo w nich fascynuje to piękne kaligraficzne pismo w dedykacjach które często towarzyszą im na odwrocie. Dzisiaj chyba już nikt tak nie pisze, pomijam treść. Sam mam sporą kolekcję takich zdjęć i zawsze je oglądam z obydwu stron.
Pozdrawiam, Tomek.

Niezmiernie cieszy mnie, gdy rodzinne pamiątki traktowane są z należytą starannością i dbałością. Styl myśliwski z porożami nie każdemu bowiem odpowiada, a przedmiot z poroży o który padło pytanie w artykule, to nie świecznik lecz tradycyjny przybornik palacza: na środkowej części stawiało się paczkę zapałek które dzięki specjalnemu wyprofilowaniu, były łatwe do wyjęcia, gdyż paczka była 1/3otwarta, obok popielnik na odłożenie zapałki, a ten wysoki pojemnik służył jako pojemnik na cygara/papierosy czy artykuły piśmienne.