Ostatnio szyłam ogromną narzutę patchwork Red Triangles. To mój topowy patchwork wykonywany tylko na zamowienie. 

Ten w rozmiarze 250x255 cm został uszyty z 1300 trójkątów. Forma i kształt trójkąta to mój autorski pomysł. Na spód patchworku użyłam kolorowej tkaniny ze wzorem Paisley. Lubię gdy dwie strony patchworku różnią się kolorami czy wzorami.

Ten wariant Red Triangles wyszedł megaenergetyczny, bardzo wzorzysty i co najważniejsze zachwycił moich Klientów.

Mnie zresztą też choć pikowanie takiego olbrzyma nie było łatwą sztuką. Postanowiłam przepikować go z wolnej ręki, ręcznie prowadzoną maszyną. Nawet do tego celu użyłam specjalnych rękawiczek do pikowania quiltów, choć niespecjalnie lubię pracować w rękawiczkach.

Jak się Wam podoba?

a tu już w miejscu docelowym

Z maleńkich kawałeczków w mojej pracowni. Z maleńkich to musi być małe, bo małe fajnie wygląda. W małym widać każdy szczegół tkaniny, wzór i kolory. No i sami zobaczcie jak małe jest piękne.

Kurteczki są pikowane, wypełnione włókniną silikonową (są bardziej puszyste) lub bawełnianą, każda ma inną podszewkę, również bawełnianą (widać na wywinięciu rękawa), są spierane po uszyciu, dzięki czemu uwidacznia się faktura pikowania. Materiały dopasowują się do siebie i nabierają cudnego, patchworkowego look'u.

Dodam, że są wykonane z tkanin pozostałych po dużych patchworkowych projektach, tkanin z drugiego obiegu, tkanin bawełnianych pozyskanych z próbników oraz nowych tkanin. Czyli z tego wszystkiego z czego szyje się patchwork. To świetna idea wykorzystania

Kurteczki są dostępne w moim sklepie. Kliknij w podlinkowane zdjęcie, aby przejść do sklepu. 😊

kurteczka patchworkowa dziecięca rozm 110 cm

kamizelka patchworkowa rozmiar 80-90 cm

kurtka patchworkowa granatowa rozm 110 cm,

kurteczka patchworkowa dla przedszkolaka rozm 110

I jak się podobają? 💖

Od lat sierpień budzi moje niepokoje. Co roku o tej porze piszę to samo, już tęsknię za latem, które dla mnie mogłoby trwać cały rok.

Tegoroczne lato nie dość, że pogodowo nieciekawe to jeszcze umknęło mi jak pendolino po przebudzeniu na dworcowej ławce. W ogrodzie nic nie tknięte. Mam wrażenie, że mam coraz mniej czasu, a może coraz mniej chęci. 

Złamany orzech wzbudził we mnie uczucie pustki i to dosłowne, bo ta część ogrodu, podjazdu i podwórka robi się patelnią w czasie upałów. Ale i tak super, że to przeogromne drzewo nie narobiło szkód, nie uszkodziło domu, nie przygniotło samochodu, albo co gorsza nie upadło w momencie gdy ktoś przechodził. 

Tak więc poza stratami orzechów, cienia i kasy na wycinkę tegoż, można powiedzieć strat nie ma. No cóż wycinka drzew i pustka jaka po nich pozostaje wydaje się trochę podobna do utraty kogoś bliskiego. Podobne odczucia miałam gdy kilka lat temu na działce nieopodal ścinano 30 letnie brzozy, aby w ich miejsce wybudować domy mieszkalne. 

Jak zawsze czynię plany na jesień i myślę o nadchodzącym okresie powrotu do szkoły, robieniu zapasów, porządków, nowych projektach i końcówce roku. 

Stworzyłam moodboard kamizelkowy dla dzieci. Miliony małych kawałeczków tkanin, które zostały po patchworkowych projektach nasunęły mi pomysł stworzenia kolekcji patchworkowych dla najmłodszych.

Myślę, że na końcówkę lata i wczesną jesień, to świetny pomysł, a setki moich cudownych tkanin odnajdą swoje nowe życie.

Robiąc ostatnio porządki w pracowniach wpadły mi w ręce próbniki tkanin. Pozostały z czasów współpracy wnętrzarskich oraz od dostawców tkanin. Czasem z tych starszych próbników wykorzystywałam tkaniny do patchworków, bo akurat w milionie posiadanych kawałeczków tkanin, te  pasowały do projektu najbardziej. No i te z próbników ułatwiają życie, bo są przycięte i często ułożone kolorami i wzorami, co jeszcze bardziej usprawnia pracę.

Nie lubię wyrzucać rzeczy, a tkanin w szczególności. Regułą jest to, że jak oddam czy sprzedam jakąś rzecz czy tkaninę okazuje się, że natychmiast staje się potrzebna i to się potwierdza ZAWSZE.

Tym razem skitrałam gdzieś próbniki tkanin obiciowych, tapicerskich, dekoracyjnych bo zawsze widziałam w nich potencjał. I jeszcze nie wiedząc co z nich zrobię zległy w kartonach na dożycie lepszych czasów.

Nastały lepsze czasy. Powróciła wena na szycie patchworków, bo przez jakiś czas miałam totalną mgłę i nicość, zaczęła się klarować koncepcja nowych rzeczy i postanowiłam stworzyć jakąś nerkę. Rok temu miałam już przymiarki, ale nie byłam zadowolona z efektu końcowego. Nerka, nad którą zasiadłam teraz, miała być prosta, niewielka (nawet zmniejszałam prototyp). Miała mieć niezbyt skomplikowaną konstrukcję, ale dobry efekt końcowy (zgodnie z moją zasadą mini-max: minimum wysiłku maximum efektu).

No i udało się, jestem bardzo zadowolona z konstrukcji, bardzo fajnie sprawdziły się kawałki pozyskane z owych próbników tapicerskich, nerka nie wymaga jakichś mega usztywnień, kombinacji alpejskich w szyciu i ma to czego jej potrzeba. Kieszeń główną, otwartą kieszonkę wewnętrzną i kieszonkę zewnętrzną zapinaną na ukryty suwak- na tym mi najbardziej zależało. 

Pasek z taśmy parcianej bawełnianej, regulowany, wszyty w uszka, które tu akurat wyszły asymetrycznie (jeśli chodzi o kolorystykę i wzory tkanin), bo chciałam wykorzystać jak najwięcej tkanin z próbników.

No i zobaczcie :)

Kolorowe i pastelowe nerki z tkanin tapicerskich

Kolorystyka zamierzona, starannie dobierana

Tył nerki, każda jest inna, każda ma inne uszka i boczki

Ten ukryty suwak był priorytetem i zdecydował o ostatecznym wyglądzie nerki

Pastelowe barwy z tego próbnika stworzyły całą mini-kolekcję

Środek nerek to czarna tkanina oxford, resztki z zaprzyjaźnionej pracowni krawieckiej

Te wszystkie połączenia kolorów sprawiły mi największą frajdę

A takie smaczki chyba największą :))

A próbniki... no miód. Gdy ma się tyle kolorów i wzorów w jednej palecie to czasem ciężko się zdecydować.

Myślę, że to nie koniec. Raz, że kształt i forma nerki bardzo mi się podoba, jest funkcjonalna i wygodna. Dwa, że to naprawdę fajna przemiana tkanin, które tak naprawdę nikomu już nie są potrzebne (próbniki mam sprzed 7-8 lat), ale te kolekcje dość szybko się zmieniają, więc tak naprawdę wszystkie te próbniki trafiłyby na śmietnik.

Mam jeszcze w planach parę projektów patchworkowych z tych najmniejszych kawałeczków. A co to będzie opowiem w kolejnym poście :))) 

Zaglądajcie więc :)

 Trochę pomijany element garderoby, ale stał się w ostatnim czasie znów modny i używany. W zasadzie cieszy mnie to, bo od kiedy sama zaczęłam je nosić dotarł do mnie praktyczny aspekt tego niedocenianego przeze mnie elementu garderoby. Nie dość, że może fajnie się prezentować dobrana do reszty outfitu to jeszcze potrafi zabezpieczyć przód i tył mojego tułowia, co jest dość istotne gdy człowiekowi lat przybędzie i jakoś tak czasem zimniej w jestestwo.

Odkąd mieszkam w domu częste i nagle wychodzenia na zewnątrz powodowały, zwłaszcza w chłodne czy wietrzne dni z rozpędu wypadałam w samej koszuli, że wiatr i zimno dotkliwie przenikały mój korpus doprowadzając do przechłodzenia a tym samym do szybszego łapania infekcji. No nie da rady.

Ostatnio przeglądając moje zapasy lnów uszyłam kilka kamizelek inspirowanych męską kamizelką garniturową. Kokosowe guziczki dopełniły całości. Kamizelki rozeszły się jak świeże bułeczki. 

Świetny, gruby, sprany len o gramaturze 230 g/m2 (jest sporo grubszy niż odzieżowy) trochę nierówno tkany, z tzw. przeprzędami czyli takimi supełkami idealnie wpisał się w klimat vintage kamizelek.

Aktualnie szyję czarne też w ograniczonej ilości bo przede wszystkim chcę wykorzystać zapasy lnu, który już mam. No i jak widzę ten model kamizelek wejdzie do stałej sprzedaży do sklepu 

[link do kamizelek tutaj] 

Zostawię też Wam kilka inspiracji, które mogą pomóc w wyborze kamizelki lnianej czy też patchworkowej.

Do każdej kamizelki dołączam patchworkowy woreczek z zapasowymi guziczkami.

Długo o nim myślałam, długo leżały kawałki lnu, które pozostały po wcześniejszych szyciach. Już się przymierzyłam z 10 lat temu i uszyłam nawet jeden top na narzutę. Leży nadal nieskończony i coś mi się wydaje, że stanie się jakimś płaszczem lub kurtką.

Lniany patchwork to wyższa szkoła szycia. Owszem wiem, że szyje się z lnu patchworki, techniką pojagi lub bojagi, że jest na świecie sporo osób szyjących patchwork z lnu. Postanowiłam dołączyć do tego zacnego grona.

Z lnem to jest tak, że jak chce się go szyć, to trzeba kroić po nitce. A co jeśli chce się szyć po łuku? No tu można powiedzieć jest wyzwanie, bo zarówno krojenie po nitce jak i szycie po łuku czy skosie wymaga znajomości materiału i technik szycia. Zarówno jeśli chodzi o szycie stebnówką czy overlockiem. 

Ale mam już w palcach wyczucie jak szyć len, wszak szyłam tuniki szwami bieliźnianymi i to wszystkie elementy łącznie z kieszeniami czy rękawami. Lubię wyzwania i trudne zakręty ha ha ha, a najlepiej radzę sobie właśnie na lewoskrętach XDD

Sawtooth - tak się nazywa ten blok patchworkowy i w sumie to najmniej ważne, bo prezentuje się znakomicie. Zwłaszcza gdy użyć fajnych kolorów.

I tak:

Turkus, granatowy i taki zgaszony błękitny. Tłem jest len off white, z którego uszyta jest cała bluzka

Pudrowy róż - ten w środku, liliowy i oberżyna

Orange, kurkuma i zieleń szałwiowa

Kurkuma, natural (taki bardziej złoty, ale bez złotej nitki) i zieleń mchu

Szary, oberżyna pudrowy róż - na żywo wyglada jeszcze lepiej

Kurkuma, czerwony i zieleń szałwiowa - uwielbiam takie kontrasty w patchworku

 I jak się widzą takie bluzki? Myślę, że nie dość, że na upały to jeszcze wyjątkowy urok patchworku nadał im bardzo fajnego wyglądu. Do letnich stylówek, szortów, zwiewnych spódnic (uwaga te też się pojawią w sklepie) szerokich lnianych spodni.

Wszystkie są w rozmiarze L, ale to taki krój, że dobrze leży na M i S, gdyby jednak ktoś chciał mniejszą to zapraszam na maila: biuro@domartystyczny,pl

A dostępne są w sklepie domartystyczny.pl  

PS i moje vintage'owe wieszaki wreszcie się przydały :)